สวัสดีให้กับวันที่อะไร ๆ ก็ไม่เป็นไปตามแผนที่ว่างไว้ อะไร ๆ ก็ดูเหมือนจะเลื่อนให้ล่าช้าออกไปหมด - -“ เปิดมาผม บก. ขวัญ ก็บ่นเป็นคนแก่เลย ชีวิตก็อย่างนี้แหละครับ ไม่ได้ง่ายสบายไปซะทุกเรื่อง ขนาดพญาหงส์ที่ปรากฏในบทกวีของซือหม่าเซียงหรูยังต้องลำบากทุกข์ใจในการร้องเรียกหาคู่ครองเลย ว่าแต่ที่พูดมาเกี่ยวอะไรกัน !

ผมอยากจะขอนำมาเกี่ยวสักนิด ตรงที่คนเราไม่ได้สมหวังไปเสียทุกเรื่อง ขนาดพญาหงส์ที่สูงศักดิ์ก็ยังเป็นทุกข์จากความรักได้ ว่าแต่รู้จักพญาหงส์กันหรือไม่ครับ ตามตำนานเล่ากันว่า หงส์เป็นวิหคเทพ เป็นเจ้าแห่งนกทั้งหลาย ภาษาจีนเรียกหงส์ว่า เฟิ่งหวาง 鳳凰 คนโบราณกล่าวว่า หงส์ตัวผู้เรียกว่า เฟิ่ง 鳳 หงส์ตัวเมียเรียกว่า หวาง 凰 ต่อมาก็เรียกรวมกันว่า เฟิ่งหวาง หมายถึง หงส์ (ที่เป็นพญานก ไม่ใช่ห่านหงส์ที่ฝรั่งเรียกว่า Swan นะครับ) ทั้งหมด ในคัมภีร์ขุนเขามหาสมุทร ซานไห่จิง《山海經》บรรพต้าฮวางซีจิง (คัมภีร์แดนรกร้างอันกว้างใหญ่ทางประจิม) 大荒西經 กล่าวถึงพญาหงส์ไว้ว่า “กล่าวถึงนก 5 สี (หมายถึงมีขน 5 สีตลอดทั้งตัว) ชนิดหนึ่ง เรียกได้ 3 ชื่อว่า หวางเหนี่ยว (ราชาวิหค) 皇鳥 จวูเชวี่ย (หงส์ชาด) 朱雀(หนึ่งในอสูรปกครองศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 4 四大神獸 ตามความเชื่อในเรื่องเทพนิยายและดาราศาสตร์ของชาวจีน) และเฟิ่งเหนี่ยว (พญานก) 鳳鳥” 

ลักษณะของหงส์นั้น มีมากมายหลายหลาก แต่ปัจจุบัน มักวาดในรูปลักษณ์ที่เป็นที่นิยมสากลตามสมัยของราชวงศ์ชิง 清朝 คือ มีลำตัวและหงอนอย่างไก่ ดวงตา ลำคอ และกรงเล็บอย่างนกอินทรี หางอย่างไก่ฟ้า ขนหาง (ขนยาวตอนปลาย) อย่างนกยูง มีขนอย่างขนเป็ดแมนดารินตลอดทั้งตัว

หงส์เป็นนกที่ชอบร้องเพลง (ส่งเสียงร้องเป็นจังหวะ) เต้นรำ เวลาที่พญาหงส์ร้องเพลง เหล่าวิหคมักมารวมตัวกันส่งเสียงประสาน บินได้ไกลเป็นพันลี้ และจะไม่ลงเกาะพักที่ต้นไม้ใดนอกจากต้นอู๋ถง 梧桐樹 เท่านั้น เมื่อถึงเวลาที่จะตาย หงส์จะไปตายบนภูเขา ทุกเดือน 7 เดือน 8 ของทุกปี เหล่านกทั้งมวลจะพากันบินมา ณ เขาที่พญาหงส์ตายเพื่อรำลึกถึง เป็นเวลานานถึง 17 18 วัน ก็จะแยกย้ายบินจากไป ด้วยเหตุนี้ เขาที่พญาหงส์ตายจึงเรียกว่า เตี้ยวเนี่ยนซาน 吊念山 (เขาอาลัยรำลึก)   

 ชาวจีนถือว่าหงส์เป็นสัตว์มงคล ประกอบครองคู่กับมังกร เป็นสัญลักษณ์ของเจ้าฝ่ายหญิง ราชินี จักรพรรดินี มีความหมายแฝงไว้ถึงความสงบสุขในใต้หล้า แต่ถึงแม้จะเป็นถึงราชาแห่งวิหค แต่ก็ไม่แคล้วที่จะมีความรักอย่างคนทั่วไป จนซือหม่าเซียงหรู 司馬相如 นำมาเปรียบตนเป็นหงส์ตัวผู้ที่ร่ำร้องถวิลหาคนรัก จนเกิดเป็นบทเพลง หงส์ฟ้าหาคู่ 《鳳求凰》 กลายเป็นเรื่องราวโรแมนติกเรื่องดังเรื่องหนึ่ง

ใครว่าการแต่งงานของคนโบราณจะคร่ำครึไร้รสนิยม ในสมัยฮั่นตะวันตก (西漢 ก่อน ค.ศ. 202-ค.ศ. 9) เรื่องของซือหม่าเซียงหรูกับจั๋วเหวินจวิน 卓文君 โด่งดังเกรียวกราว หนึ่งคือชายหนุ่มยากจน ผู้มีพรสวรรค์ด้านวรรณศิลป์ อีกหนึ่งคือหญิงสาวร่ำรวย เพียบพร้อมทั้งความรู้ความสามารถและรูปร่างหน้าตาอันงดงาม ทั้งสองเกิดรักแรกพบอย่างไม่คาดคิด บทเพลง หงส์ฟ้าหาคู่ เป็นเหตุให้น่าประทับใจ และหนีตามกันไปในคืนจันทร์เพ็ญ...

 

“โอ้เจ้าหงส์ฟ้า บินกลับบ้านเกิด
เที่ยวท่องทุกแห่งหน ร้องเรียกหาคู่...
มีหญิงงามอยู่ในห้องหับที่อยู่ใกล้ แต่นางช่างห่างข้า 
ความคิดคะนึงหา ช่างทรมานใจ
เหตุไฉนวาสนามิแปรเปลี่ยนเคียงคู่กัน...”

 

การแต่งงานที่ฝืนจารีตประเพณีครั้งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร และความรักของทั้งคู่จะเป็นเช่นไรนั้น ติดตามได้ใน ประวัติศาสตร์จีน ฉบับการ์ตูน เล่ม 9 ตอน วีรชนชาวฮั่น และติดตามเนื้อหาอันเข้มข้นเรื่องอื่น ๆ ได้ ในซีรีส์ 30 เล่ม ยิ่งใหญ่อลังการ เปิดหน้าประวัติศาสตร์ด้วยเรื่องราวคลาสสิก ตั้งแต่ยุคบรรพกาลจนถึงอวสานราชวงศ์ชิงได้ที่ร้านหนังสือชั้นนำและสำนักพิมพ์สุขภาพใจครับ   

อยากรู้เรื่องจีน นึกถึงสุขภาพใจ 

วันนี้ผม บก. ขวัญ ขอตัวลาไปก่อน แล้วพบกันใหม่ครับ ^^

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

ประวัติศาสตร์จีน ฉบับการ์ตูน เล่ม 9 ตอน วีรชนชาวฮั่น  ประพันธ์โดย จางอู่ซุ่น ราคา 270.00 บาท