ชีวิตที่ฝากใจไว้กับสิ่งนอกตัว เป็นชีวิตที่เต็มไปด้วยทุกข์ ตรงกันข้ามชีวิตเราจะเปี่ยมสุขทันทีที่เราฝากใจไว้ในธรรม นั่นคือธรรมเป็นที่พึ่ง มีธรรมเป็นเครื่องชี้นำจิตใจ เมื่อนั้นชีวิตจิตใจของเราก็จะอยู่ในความอารักขาของธรรม แม้ประสบความพลัดพรากสูญเสีย ธรรมก็จะรักษาใจไม่ให้เป็นทุกข์ในยามที่ประสบความผันผวนปรวนแปร ธรรมก็จะค้ำใจให้มั่นคงไม่ให้หวั่นไหว ในยามที่ประสบอันตราย ธรรมก็จะประครองใจให้ผ่านพ้นวิกฤตไปได้ ชีวิตที่มีธรรมเป็นเครื่องนำทางจึงประสบกับความสุขสวัสดีตั้งแต่ต้นจนถึงที่สุด

สารบัญ

- ภัยพิบัติ ไม่ร้ายเท่าจิตวิบัติ

- ทุกข์เพราะยึดติด

- จากปัญหาสู่ปัญญา

- เห็นนอกเห็นใน

- บ่มเพาะอารมณ์ให้งอกงาม

- รู้ใจตัวเอง

- จัดดอกไม้ จัดใจ

- อยู่กับความทุกข์ให้เป็น