ชีวิตที่ฝากใจไว้กับสิ่งนอกตัว เป็นชีวิตที่เต็มไปด้วยทุกข์ ตรงกันข้ามชีวิตเราจะเปี่ยมสุขทันทีที่เราฝากใจไว้ในธรรม นั่นคือธรรมเป็นที่พึ่ง มีธรรมเป็นเครื่องชี้นำจิตใจ เมื่อนั้นชีวิตจิตใจของเราก็จะอยู่ในความอารักขาของธรรม แม้ประสบความพลัดพรากสูญเสีย ธรรมก็จะรักษาใจไม่ให้เป็นทุกข์ในยามที่ประสบความผันผวนปรวนแปร ธรรมก็จะค้ำใจให้มั่นคงไม่ให้หวั่นไหว ในยามที่ประสบอันตราย ธรรมก็จะประครองใจให้ผ่านพ้นวิกฤตไปได้ ชีวิตที่มีธรรมเป็นเครื่องนำทางจึงประสบกับความสุขสวัสดีตั้งแต่ต้นจนถึงที่สุด สารบัญ - ภัยพิบัติ ไม่ร้ายเท่าจิตวิบัติ - ทุกข์เพราะยึดติด - จากปัญหาสู่ปัญญา - เห็นนอกเห็นใน - บ่มเพาะอารมณ์ให้งอกงาม - รู้ใจตัวเอง - จัดดอกไม้ จัดใจ - อยู่กับความทุกข์ให้เป็น