ผมมักจะตั้งคำถามว่าทำไมในหนังสยองขวัญส่วนใหญ่ “ผี” จะชอบโผล่มาในรูปแบบที่น่ากลัว ๆ ซึ่งผมก็โตมากับหนังผีไทยเยอะ เรื่องผีไทยเยอะ แล้วครอบครัวของผมก็มีความเชื่อเรื่องลี้ลับอยู่แล้ว มันก็จะมีหลายเรื่องที่เรางงว่า ทำไมผีจะต้องดุอะไรขนาดนั้น ทำไมจะต้องโมโหโกรธอะไรขนาดนั้น… 

ต่างจากแต่ละเรื่องราวที่เคยมีคนมาเล่าให้ผมฟัง หรือแม้แต่ที่ผมเคยสัมผัสประสบการณ์แปลก ๆ ด้วยตัวเอง เพราะเขาก็ไม่ได้มีความโกรธ ไม่ได้มีความแค้นหรืออะไรที่มันสุดสยองภาพสะพรึงแบบในหนังเลย แต่เราจะเจอเขาในรูปแบบที่ดี หรือถ้ามาแบบน่ากลัวหน่อย เขาก็อาจจะแค่อยากสะท้อนเหตุการณ์อะไรบางอย่างที่มันเคยเกิดขึ้นกับเขาตอนที่ยังมีชีวิตก็ได้ ซึ่งสุดท้ายแล้วตามความเชื่อของผม ผมคิดว่าผีก็ต้องมีเหตุผลเหมือนกัน โดยที่ไม่จำเป็นว่าผีต้องมีแต่ที่ดุหรือเฮี้ยนเท่านั้น มันก็เลยเกิดเป็น “หนังสือเล่มนี้ผีไม่ดุ” ขึ้นมาครับ